مایکروسافت تازه یه آواتار متحرک از یه دستیار جدید معرفی کرده به اسم مایکو یه موجود کروی و نرم با حالتهای صورت متغیر و صدایی گرم که قراره به کوپایلت ویندوز 11 جون بده.
به قول مایکروسافت، هدفش اینه که «فناوری در خدمت انسان» باشه، نه اینکه کاربر رو معتاد به صفحه نمایش کنه. ولی از همون روز اول معرفی، همه یاد کلیپی افتادن — همون گیرهکاغذ معروفی که تو آفیس دهه نودیها کمک میکرد.
حتی یه ایستراگ هم گذاشتن که مایکو رو به کلیپی تبدیل میکنه!
🧷 از کلیپی تا مایکو؛ تکامل “یار کمکی”
کلیپی اون موقع سعی داشت تو نوشتن نامه یا کارهای اداری کمک کنه.
اما مایکو فرق داره؛ اون قراره بهت احساس همراهی و دوستی بده.
انگار قراره وقتی خستهای یا تنها هستی، یه صدای مهربون باشه که بهت لبخند میزنه و میگه:
«میخوای در پیدا کردن یه دوست کمکت کنم؟»
💬 رابطهی پاراسوشال یعنی چی؟
«رابطهی پاراسوشال» یه اصطلاح دانشگاهیه از دههی ۵۰ میلادی؛ یعنی وقتی بین یه آدم و یه شخصیت رسانهای (مثل مجری تلویزیون یا یوتیوبر) یه حس صمیمیت یکطرفه شکل میگیره.
الان با گوشی و شبکههای اجتماعی، این احساس خیلی قویتر شده.
مثلاً ممکنه فکر کنی بلاگری که هر روز استوری میذاره، واقعاً تورو میشناسه، در حالی که تو فقط یکی از میلیونها دنبالکنندهاش هستی.
📱 مرز واقعیت و خیال
وقتی همهی پیامها، از پارتنرت تا تبلیغها، توی یه صفحه میان، ذهن تو سختتر تفاوتشون رو میفهمه.
مایکو خودش رو دقیقاً تو همین فضا جا میده؛ با یه صدای گرم و چهرهی کارتونی همیشه حاضر، مثل یه دوست واقعی رفتار میکنه.
اما اون واقعیت نداره — فقط یه مدل زبانی بزرگه که نقشِ آدم واقعی رو بازی میکنه.
🧠 وقتی هوش مصنوعی “اعتماد” جلب میکنه
مایکروسافت تو معرفی رسمی میگه میخواد با ساخت یه هوش مصنوعی جدید اعتماد تو رو جلب کنه.
مایکو خودش رو با گرما و شخصیت نشون میده و مثل کسی رفتار میکنه که واقعاً گوش میده.
منتقدها هشدار میدن این رفتار آدم رو وابسته میکنه.
آدم وقتی حس میکنه یه موجود دیجیتال میفهمدش، خودش کمکم اون موجود رو جای آدمهای واقعی میذاره.
💸 هدف واقعی چیه؟
مایکروسافت میگه هدفش عمق دادن ارتباطات انسانیه، ولی واقعیت اینه هرچی مایکو راحتتر حرف بزنه، تو بیشتر حرف میزنی. این یعنی زمان بیشتر تو سرویس، پول بیشتر مایکروسافت. اعتماد یعنی درآمد.
🧩 دوست مجازی یا مزاحم آینده؟
مایکو میتونه بشه محبوب میلیونها کاربر یا مثل کلیپی، تبدیل به یه شوخی قدیمی.
اما مطمئناً آخرین تلاش برای “چهرهدار کردن هوش مصنوعی” نیست.
دفعهی بعد که یه موجود بامزه ازت پرسید “حالت چطوره؟”، شاید بد نباشه از خودت بپرسی:
واقعاً اون اهمیت میده؟ یا فقط برنامهریزی شده که اینطوری بهنظر برسه؟
